வாழ்வாய் தமிழே



மகாகவிக்கு ஒரு கவி மாலை
--------------------------------------------------------------------------
முத்து நகரம் முதன் முதலாய்
மண்ணில் ஒரு முத்து ஈன்ற தினம் இன்று

முறுக்கிய மீசையையும் முண்டாசுத் துணியையும்
சுருக்கென்ற கவிதையையும் அதன்
கருத்தென்ற இனிமையையும்
மறந்திடுமோ மறவத் தமிழினம்
குருவிகளை கொஞ்சிடுவான்
காளியிடம் மிஞ்சிடுவான்
கண்ணன் என்றால் காதல் கொள்வான்
மன்னன் என்றாலும் ஏவல் செய்வான்
நெருப்புத் தெறிக்கும் விடுதலைக் கவியும் இவனே
நெஞ்சோடு அணைக்கும் இயற்கைக் கவியும் இவனே
தொட்டுத் தழுவும் காதல் கவியும் இவனே
விண் எட்டிப் பறந்திடும் விலாசக் கவியும் இவனே
பாப்பாக்களுக்கு கவிதை என்றால் ஊட்டி விடுவான்
பாஞ்சாலிகளுக்கு கவிதை என்றால் பற்றி எறிவான்
பாரதக் கவிதை என்றால் வெடித்து விடுவான்
செல்லம்மாவின் கவிதையில் மட்டும் கொஞ்சம் சிரித்து விடுவான்
இமயம் தமிழுக்கு என்பான்
இசையும் தமிழுக்கு என்பான்
கடவுள் தமிழுக்கு என்பான்
கைப்பிடி மண் கூட தமிழுக்கு என்பான்
மரமும் தமிழுக்கு என்பான்
மனிதனும் தமிழுக்கு என்பான்
தரணியே தமிழுக்கு என்றவன்
தன்னையும் தமிழுக்குள் வார்த்தெடுத்தான்
தன்னையே தரத் துணிந்த தமிழில் கூட 
பெண்மை அடங்கி விடக் கூடாது என்பான்
பெண்ணியம் பேசுவார்
பெண்ணியம் எழுதுவார்
பெண்ணியம் பேணிட பிறந்தவன் நான் என்பார் கூட
பெண்ணாக மாறுவாரா என்றால்?
பிதற்றாதே என்பார்
அந்த முறுக்கிய மீசைக்குள்
எத்தனை ஆசைகள் பெண்ணிய விடுதலையில்
கண்ணனை காதல் செய்ய
தன்னையே பெண்ணாக எண்ணி
கவிதை வார்த்திட்டான்
கணவன் என்று கண் பாராமல் பேசும்
கண்மணி தன் மனைவி தோளில் கைபோட்டு
தோழி நீயடி என்னை நிமிர்ந்து பாரடி என்ற போது
கை ஏட்டில் மட்டுமே இருந்த பெண்ணியம்
கர்வமாக உருவம் தரித்தது பாரதி என்று
ஆனந்தக் கூத்தாடி கிடைக்காத
சுதந்திரத்திற்கு கும்மி அடித்தவன்
புதுமைப் பெண்ணை நோக்கி
போற்றிப் பாடியவன்
மனத்திற்க்கு கட்டளை இட்டு
கட்டி வைத்தவன்
காலனை அழைத்து தன்
காலடி சேரச் சொன்னவன்
மாயையை மறுத்து
மயங்காதிருந்தவன்
முரசு கொட்டி தமிழின்
வெற்றி அறிவித்தவன்
நிரந்தரமாக அயர்ந்து தூங்கச் சென்ற போது
நிசப்தமானதேனோ? தமிழே
கோவில் பாடல்களிலும்
கோமான்களின் புகழ் பாக்களிலும்
புழுதிப் படிந்து கிடந்த தமிழே
உன்னைப் புதிப்பித்து புத்துயிர் தந்த
உன் புதல்வன் உறங்கிப் போன போது
தாலாட்டுக்காக வேண்டாம்
தாய்வீட்டுச் சொந்தம் என்றாவது
நூறு தமிழர்களை அனுப்பி இருந்தால்...
தமிழால் பாரதி வாழ்ந்தான் என்று மார் தட்டி இருப்பேன்
ஆனால், பரிதாபம் உனக்கே
பாரதியாலேயே நீ வாழ்ந்தாய் வாழ்கிறாய் வாழ்வாய்
வாழ்ந்து விட்டுப் போ
-அருள்

கருத்துகள்

கருத்துரையிடுக

இந்த வலைப்பதிவில் உள்ள பிரபலமான இடுகைகள்

தங்கை என்னும் உயிர்ச்சொல்

படம்
தேவதைகள் வானில் தோன்றி பூமியில் விழுந்து மறையும் என்பார்கள் பாவம் அவர்கள் யாருக்கும் ஒரு தங்கை இல்லை என்று நினைக்கிறேன் ஒரு சின்ன ஏக்கம் எப்போதும் உண்டு நாம் இருவரின் குழந்தைப் பருவங்களும் வேறு வேறு ஆனால் உன்னருகில் நான் இருக்கும் போதெல்லாம் என்னை குழந்தையாக மாற்றி விடுகிறாயே? பொதுவாக ஆண்கள் மனைவி வந்த பிறகுதான் கண்ணன் அவதாரம் துறந்து ராமன் அவதாரம் எடுப்பார்கள் ஆனால் என்று உன்னை உணர்ந்தேனோ அன்றே ராமன் ஆனேன் ஆம்! அனைத்து பெண்களும் யாரோ ஒருவருடைய தங்கை தானே முத்தம், அரவணைப்பு, மடியில் துயில்தல், மார்பில் சாய்தல், தோளில் துவளல், கரம் கோர்த்தல், முடி கோவுதல், பாதம் வருடல் இவையெல்லாம் அன்னை, மனைவி சார்ந்த இரு பரிமாணங்களே ! ஆனால் முதல் முதலில் முப்பரிமாணம் நீ, ஒரு ஆச்சரியம்தான் ஆண் என்ற கர்வம் எப்போதும் எனக்குள் உண்டு உன் விசயத்திலும் அது விதி விலக்கில்லை ஆனால், உன்னிடம் நான் கொள்ளும் கர்வம் நீ அடிக்கும் போது வலி மறந்து நடிக்கும் போது மட்டுமே சீக்கிரம் உன் நகங்களின் நீளத்தை குறைக்க வேண்டும் மூடர்களின் வாக்கு, சகோதரி என்பவள்  உன் தந்தையின் ரத்தம் என்பது ரத...
மேலும் படிக்கவும்

ஆயிரம் முத்தங்கள்

படம்
அன்று ஆம் அதே அன்று  அவளை முதல் முறை கண்ட கல்லூரியின் முதல் நாள் என் வாழ்க்கையை மாற்றப் போகும் அந்த முதல் நாள் அந்த முதல் பார்வைத் தீண்டலில் தெறித்துச் சிதறியது ஆயிரம் முத்தங்கள் பார்வைத் தாக்குதலில் சற்று பதறிப் போன  நான் நிலை கொண்டது என்னவோ நிலை இல்லாத இடை அசைவில்தான் கணிதத்தின் வடிவங்களில்  எரிச்சல் அடைந்த எனக்கு அந்த வளைவுகள் தான் ஆயிரம் முத்தங்கள் சொட்டச் சொட்ட கனி ரசம் இருந்தும் அதை எட்ட எட்டத் தள்ளி வைக்கும் அந்த இரக்கமற்ற நாட்களில் உன் நுனி விரல் தீண்டல் தான் எனக்கு ஆயிரம் முத்தங்கள் தோழி மட்டுமே நான் என்று நீ பொய் உரைக்க வேலிக்குள் வேகும் என் இதயம் ம்ம்ம் என்று தலை அசைக்க உன் கண்களின் ஓரம் நான் கண்ட காதலில் என் மேல் விழுந்து விலகி ஓடியது ஆயிரம் முத்தங்கள் உடலில் ஒரு தலை போதும் உயிரைத் தாங்க காதலில் ஒரு தலை போதும் உயிரை வாங்க மரணம் வரும் தருவாயில் எல்லாம் எனக்கு உயிர் பிச்சை அளித்த உன் துப்பட்டாத் தீண்டல்கள் தான் ஆயிரம் முத்தங்கள் அந்த நாள் ஆம் அதே நாள் என்னுள் தேக்கி வைத்திருந்த அத்தனைக் காதலையும் நீ கரை உடைத்...
மேலும் படிக்கவும்

பசலை

படம்
தமிழை விட காதலை அழகு படுத்த எந்த மொழியால் முடியும். காதலையும் வீரத்தையும் அல்லவா எங்கள் முன்னோர்கள் இரு கண்களாக கருதினார்கள். அப்படிப்பட்ட தமிழ் வழித் தோன்றிய இலக்கியங்களுள் காதலை அடிப்படையாக வைத்து எழுதப்பட்ட இலக்கியங்கள் ஏராளம். காதல் ஒரு விசித்திர மிருகம் அது அணைத்தாலும் இனிக்கும் அடித்தாலும் இனிக்கும். அப்படிப் பட்ட காதல் துயர் தமிழ் இலக்கியங்களில் அதிகம் பெண்களையே தாக்குகிறது. அதிர்ஷ்டசாலிகள் அவர்கள் காதலின் இருமுக இன்பங்களையும் அனுபவிக்கிறார்கள். "பசலை" ஒரு அழகிய துயரத் தை குறிக்கும் சொல். காதலனை பிரிந்த காதலி அவன் பிரிவை எண்ணி எண்ணி ஏங்கி அவள் அழகிழந்து, பொலிவிழந்து அவன் வருகையை மட்டுமே எதிர்பார்த்து காத்துக் கொண்டிருப்பாள். அப்படி அவள் வாடும் நிலையை "பசலை நோய்" என்று குறிப்பிடுகின்றன சங்க இலக்கியங்கள். நோய் என்றால் மருந்து வேண்டும் அல்லவா இதற்கும் மருந்து உண்டு காடுகளில் உள்ள மூலிகைகளில் அல்ல. காதலனது மூச்சில் அவன் பேச்சில் அவன் அரவணைப்பில். இந்தக் கவிதையில் வரும் காதலியின் காதலன் அவளைப் பிரிந்து சென்று இருக்கின்றான். அவளை பசலை நோய் தாக்கி விட்டது. அவள் ...
மேலும் படிக்கவும்